Radni tekst

Z A K O N

O OSTVARIVANJU PRAVA I

SLOBODA NACIONALNIH I ETNIČKIH MANJINA

I OSNOVNE ODREDBE

Član 1

Republika Crna Gora, u skladu sa; Ustavom Republike Crne Gore i opšte prihvaćenim pravilima međunarodnog prava i ratifikovanim međunarodnim ugovorima, obezbjeđuje zaštitu prava nacionalnih manjina, odnosno, manjinskih naroda i etničkih manjina i njihovih pripadnika, vladavinu prava i svih najviših vrijednosti ustavnog i međunarodnog pravnog poretka.

Član 2

Ovim zakonom se štite nacionalne manjine, manjinski narodi i etničke manjine i slobode i prava njihovih pripadnika.

Sva prava propisana ovim zakonom, garantiju se i većinskom narodu u jedinicama lokalne samouprave gdje su u manjini.

Nacionalna manjina, odnosno, manjinski narod i etnička manjina (u daljem tekstu: nacionalna manjina) u smislu ovog zakona je svaka grupa državljana Republike Crne Gore (u daljem tekstu: Republika) brojčano manja od ostalog preovlađujućeg stanovništva, odnosno manjina koja ima zajedničke etničke, vjerske ili jezičke karakteristike, različite od ostalog stanovništva i motivisana je željom za iskazivanjem i očuvanjem nacionalnog, etničkog, kulturnog, jezičkog i vjerskog identiteta i istorijski je vezana za Republiku.

Član 3

Ovaj zakon se ne odnosi na izbjeglice, raseljena lica i lica bez državljanstva.

Član 4

Zabranjeno je preduzimanje mjera i aktivnosti radi promjene strukture stanovištva na području na kojem žive pripadnici nacionalne manjine, a koje imaju za cilj ograničavanje prava i sloboda nacionalnih manjina i njihovih pripadnika.

Član 5

Pripadnik nacionalne manjine ima pravo da slobodno bira da se prema njemu postupa ili ne postupa kao takvom i nesmije doći u nepovoljan položaj zbog takvog opredjeljenja ili ostvarivanja prava vezanih za to opredjeljenje.

Pripadnici nacionalnih manjina mogu da ostvaruju svoja prava i uživaju slobode pojedinačno ili u zajednici sa drugima.

Član 6

Zabranjena je svaka neposredna ili posredna diskriminacija po bilo kojem osnovu, pa i po osnovu rase, boje, pola, nacionalne pripadnosti, društvenog porijekla, rođenja ilil sličnog statusa, vjeroispovijesi političkog ili drugog ubjeđenja, imovnog stanja, kulture jezika, starosti ili psihičkog ili fizičkog invaliditeta.

Dozvoljeno je privremeno uvođenje posebnih mjera koje su neophodne za ostvarivanje ravnopravnosti, potrebne zaštite i napretka za lica ili grupe lica koja se nalaze u nejednakom položaju da bi im se omogućilo puno uživanje ljudskih i manjinskih prava pod jednakim usovima.

Posebne mjere iz stava 2 ovog člana se mogu primjenjivati samo dok se ne ostvare ciljevi zboog kojih su preduzete.

Član 7

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici ravnopravni su sa drugim državljanima pred zakonom i imaju jednaku zakonsku zaštitu .

Protivzakonita je i kažnjiva svaka povreda prava nacionalnih manjina i njihovih pripadnika.

Član 8

Nacionalnim manjinama i njihovim pripadnicima, pored prava predviđenih opšte prihvaćenim međunarodnim pravilima i ratifikovanim međunarodnim ugovorima, ovim zakonom, obezbjeđuje se puno uživanje manjinskih prava, pod jednakim uslovima u cilju obezbjeđivanja njihove stvarne jednakosti sa ostalim državljanima.

Član 9

Republika može s drugim državama sklapati međunarodne sporazume o zaštiti prava pripadnika nacionalnih manjina.

Prilikom sklapanja međunarodnih sporazuma iz stava 1 ovog člana Republika će se zalagati da se njima stvaraju i unapređuju uslovi potrebni za održavanje, razvijanje i zaštitu nacionalnog, etničkog, kulturnog, jezičkog i vjerskog identiteta.

Član 10

U cilju obezbjeđivanja uslova za nesmetano uživanje i njegovanje nacionalnih ili etničkih posebnosti nacionalnih manjina i njihovih pripadnika, državni organi su dužni da, u skladu sa Strategijom manjinske politike, preduzimaju odgovarajuće mjere.

Strategijom iz stava 1 ovoga člana posebno će se definisati mjere za sprovođenje ovog zakona i unapređivanje uslova života nacionalnih manjina i unapređenje mjera i aktivnost kao i što veću integraciju Roma u društveni i politički život Republike.

Strategiju manjinske politike donosi Vlada Republike Crne Gore (u daljem tekstu Vlada).

II PRAVA NACIONALNIH MANJINA I NJIHOVIH PRIPADNIKA

Član 11

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo izražavanja, čuvanja, razvijanja, prenošenja i javnog ispoljavanja nacionalnog, etničkog, kulturnog, vjerskog i jezičkog identiteta kao dijela njihove tradicije.

Republika će razvijati i unapređivati izučavanje istorije, tradicije, jezika i kulture nacionalnih manjina.

U skladu sa ovim zakonom i prihvaćenim međunarodnim obavezama, nadležni organi, obezbjeđuju zaštitu kulturne baštine nacionalnih manjina i njihovih pripadnika.

Član 12

U cilju očuvanja i razvoja nacionalnog ili etničkog identiteta nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo da osnivaju ustanove, društva , udruženja i nevladine organizacije u svim oblastima društvenog života i da njima upravljaju u skladu sa zakonom.

U finansiranju organizacija iz stava 1 ovog člana učestvovuje i Republika, u skladu sa materijalnim mogućnostima.

Član 13

Pripadnici nacionalnih manjina imaju pravo na slobodan izbor i korišćenje ličnog i porodičnog imena i imena svoje djece, kao i na upisivanje tih imena u matične knjige i lična dokumenta na svom jeziku i pismu.

Pravo na naziv i upis tog naziva na matičnom jeziku i pismu mogu koristiti i organizacije osnovane u smislu člana 12. ovog zakona.

Član 14

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo na upotrebu svog jezika i pisma.

U jedinicama lokalne samouprave u kojima pripadnici nacionalne manjine čine 5% ukupnog stanovništva prema rezultatima poslednjeg popisa, u službenoj upotrebi je i jezik te nacionalne manjine.

Službena upotreba jezika nacionalnih manjina u smislu stava 2 ovog člana podrazumijeva naročito: korišćenje jezika u upravnom i sudskom postupku i u vođenju upravnog i sudskog postupka, upotrebu jezika u komunikaciji organa koji vrše javna ovlašćenja sa građanima, izdavanje javnih isprava i vođenje službenih evidencija, na glasačkom listiću i biračkom materijalu i upotreba jezika u radu predstavničkih tijela.

Na teritorijama lokalne samouprave iz stava 2 ovog člana imena organa koji vrši javna ovlašćenja, naziv jedinice lokalne samouprave, naziv naseljenih mjesta, trgova i ulica, ustanova, poslovnih i drugih firmi i toponima ispisuju se i na jeziku i pismu nacionalne manjine.

Član 15

Nacionalnim manjinama i njihovim pripadnicima obezbjeđuje se sloboda informisanja na nivou standarda koji su sadržani u međunarodnim dokumentima o ljudskim pravima i slobodama, skladu sa zakonom.

Pripadnici nacionalnih manjina imaju pravo na slobodno osnivanje medija i nesmetan rad zasnovan na: slobodi izražavanja mišljenja, istraživanja, prikupljanja, širenja, objavljivanja i primanja informacija, slobodan pristup svim izvorima informacija, zaštiti čovjekove ličnosti i dostojanstva i slobodan protok informacija, u skladu sa zakonom.

Savjet javnih ustanova( RTV i štampanih medija) čiji je osnivač Republika obezbjeđuje odgovarajući broj časova programa, radi emitovanja informativnog, kulturnog, obrazovnog, sportskog i zabavnog programa na jezicima nacionalnih manjina i njihovih pripadnika i finansijska sredstva za finansiranje programskih sadržaja koji se odnose na te nacionalne manjine.

Republika može, u skladu sa svojim materijalnim mogućnostima obezbjediti prevođenje (titlovanje) programa sa manjinskih jezika na službeni jezik.

Vlada može preduzimati i podsticajne mjere da se u okviru i drugih radio i televizijskih programa obezbjedi emitovanje programskih sadržaja iz stava 3 ovog člana.

Član 16

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju prava na školovanje na svom jeziku i na odgovarajuću zastupljenost svog jezika u opštem i stručnom obrazovanju, u zavisnosti od broja učenika i finansijskih mogućnosti Republike, u skladu sa zakonom.

Prava iz stava 1 ovog člana ostvaruju se u svim stepenima vaspitanja i obrazovanja.

Prava iz stava 1 ovog člana ostvaruju se kroz posebne škole ili posebna odjeljenja u redovnim školama.

Nastava se izvodi u cjelosti ili djelimično na jeziku nacionalne manjine.

Kada se nastava izvodi na jeziku nacionalne manjine obavezno se uči službeni jezik i pismo.

Učenici i studenti koji ne pripadaju nacionalnim manjinama mogu da uče jezik nacionalne manjine sa kojom zajedno žive.

Član 17

Odjeljenje sa nastavom na jeziku i pismu nacionalne manjine može se osnivati i za manji broj učenika od broja utvrđenog za rad te ustanove.

Član 18

Program nastave za potrebe obrazovanja iz člana 16 stav 1 ovog zakona sadrži teme iz oblasti istorije, umjetnosti, književnosti, tradicije i kulture nacionalne manjine.

U izradi obrazovnih programa za potrebe nastave predmeta koji izražavaju posebnost nacionalnih manjina, obavezno učestvuju Vijeće te nacionalne manjine.

Obrazovni program u ustanovama i školama sa nastavom na službenom jeziku, sadrži teme iz istorije, kulture nacionalnih manjina i druge sadržaje koji pospješuju međusobnu toleranciju i suživot. Na teritorijama gdje je jezik nacionalne manjine u službenoj upotrebi, plan i program u obrazovnim ustanovama i školama na službenom jeziku može da sadrži i mogućnost učenja jezika nacionalne manjine.

Član 19

Za potrebe obrazovanja na jeziku nacionalne manjine iz člana 16 stav 1 ovog zakona u okviru višeg ili visokog obrazovanja mogu se obezbijediti katedre, fakulteti ili instituti radi obrazovanja vaspitača, učitelja i nastavnika na jeziku nacionalne manjine.

Radi djelotvornog učešća nacionalnih manjina Republika može pospješivati međunarodnu obrazovnu, naučnu i tehničku saradnju, u cilju omogućavanja da pripadnici nacionalnih manjina studiraju u inostranstvu na maternjem jeziku i da se tako stečene diplome priznaju u skladu sa zakonom.

Član 20

Nacionalne manjine i njhovi pripadnici imaju pravo da osnivaju vaspitno-obrazovne ustanove u skladu sa zakonom.

Finansiranje ustanova iz stava 1 ovog člana obaveza je osnivača.

Standardi obrazovanja ne mogu biti niži od opštih standarda obrazovanja propisanih zakonom.

Član 21

Obrazovni i vaspitni rad u školskoj ustanovi ili posebnom odjeljenju redovne škole sa nastavom na jeziku nacionalne manjine obavljaju nastavnici iz reda nacionalne manjine koji vladaju jezikom nacionalne manjine, odnosno nastavnici koji nijesu iz reda nacionalne manjine, a vladaju jezikom i pismom nacionalne manjine.

Za direktora školske ustanove, koju osniva Republika ili Opština, sa nastavom na jeziku i pismu nacionalne manjine može biti izabrano lice iz reda nacionalne manjine, odnosno lice koje nije iz reda nacionalne manjine ako vlada jezikom i pismom nacionalne manjine.

Nadležni državni organ dužan je da prije izbora lica i stava 2 ovoga člana dobije saglasnost Vijeća te nacionalne manjine.

Član 22

Radi praćenja nastave na jeziku nacionalne manjine u okviru Republičkog organa uprave nadležnog za poslove prosvjete obrazuje se sektor za praćenje nastave nacinalnih manjina.

Član 23

Radi punog uživanja manjinskih prava, Univerzitet Crne Gore može svake školske godine upisati određeni broj studenata, pripadnika nacionalnih manjina, koji su položili prijemni ispit ali nemaju dovoljan broj bodova za upis.

Kriterijume i broj studenata iz stava 1 ovog člana utvrđuje Univerzitet Crne Gore.

Član 24

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo na upotrebu nacionalnih simbola u skladu sa zakonom.

Nacionalni simboli iz stava 1ovog člana ne smiju se skrnaviti ili mijenjati.

Član 25

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo da obilježavaju značajne datume, događaje i ličnosti iz svoje tradicije i istorije u skladu sa zakonom.

Član 26

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo da se slobodno udružuju, u skladu sa zakonom i načelima međunarodnog prava o slobodi udruživanja.

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo na ispoljavanje svojih interesa, djelotvorno učešće u vršenju vlasti i u javnoj kontroli vlasti.

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici mogu, radi ostvarivanja zajedničkih interesa, sarađivati sa vladinim i nevladinim organizacijama u zemlji i inostranstvu.

Član 27

Izbornim zakonom, primjenom principa afirmativne akcije, obezbijediće se dodatan broj mandata poslanika i odbornika za pripadnike nacionalnih manjina.

Podjela dodatnih mandata iz stava 1 ovog člana određuju se srazmjerno učešću nacionalne manjine u ukupnoj strukturi stanovištva u skladu sa rezultatima poslednjeg popisa u republici i rezultatima glasanja za posebnu manjinsku listu.

Nacionalne manjine i njihovi predstavnici se slobodno opredjeljuju za koju će listu glasati.

Organ nadležan za vođenje biračkih spiskova vodi poseban birački spisak za nacionalne manjine, u skladu sa zakonom.

Član 28

Ako u skupštini lokalne samouprave ne bude izabran najmanje jedan predstavnik nacionalne manjine koja u stanovništvu lokalne samouprave učestvuje sa manje od 5%, ukupan broj odbornika povećaće se za jedno odborničko mjesto, u skladu sa statutom .

Član 29

Nacionalne manjine imaju pravo na odgovarajuću zastupljenost u javnim službama, organima javne vlasti i lokalne uprave.

O zastupljenosti pripadnika nacionalnih manjina u organima javne vlasti stara se Predsjednik Vlade i komisija Vlade za kadrovska pitanja na predlog Vijeća nacionalnih manjina.

O zastupljenosti pripadnika nacionalne manjine u sudskoj vlasti stara se Predsjednik Vrhovnog suda na predlog Vijeća nacionalnih manjina.

Član 30

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo na učešće u procesu donošenja i predlaganja odluka državnih organa koje su od interesa za ostvarivanje prava nacionalnih manjina, u skladu sa zakonom.

Učešće iz stava 1 ovog člana sastoji se u konsultacijama, ispitivanjima javnog mnjenja, dijalogom i posebnim postupcima onih kojih se data odluka neposredno tiče.

Član 31

U mjesnoj zajednici gdje nacionalna manjina predstavlja većinu Statutom opštine ili drugim aktom može se predvidjeti vršenje određenih poslova od neposrednog i zajedničkog interesa za život i rad građana sa područja mjesne zajednice.

Sredstva za vršenje poslova iz stava 1 ovog člana obezbjeđuje opština.

Član 32

Statut, odluka ili drugi opšti akt koji donose organi opštine pišu se i objavljuju na službenom jeziku i na jeziku i pismu nacionalne manjine, u skladu sa ovim zakonom.

Nacrt akata iz stav 1 ovog člana se javno objavljuje u skladu sa zakonom.

Član 33

U opštinama gdje nacionalna manjina učestvuje u procentu od najmanje 5% u ukupnom stanovništvu te lokalne samouprave, opština je dužna da u okviru plana i programa za djelotvorno učešće lokalnog stanovništva u vršenju javnih poslova ili donošenjem posebnog plana i programa obezbijedi uslove za učešće nacionalnih manjina u donošenju programa razvoja opštine, prostornih i urbanističkih planova, budžeta i opštih akata kojima se utvrđuju prava i obaveze građana i uredi način i postupak učešća nacionalnih manjina u vršenju javnih poslova i da odredi organ koji sprovodi javnu raspravu po tim i drugim aktima.

Član 34

Ako poslanici, odnosno odbornici izabrani sa posebne manjinske liste smatraju da predložena odluka dnevnog reda bitno zadire u interese te nacionalne manjine, o istoj će podnosilac predloga i ti poslanici odnosno odbornici usaglašavati stavove.Odluka se smatra usvojenom samo ako je za istu, nakon usaglašavanja stavova, glasala većina poslanika odnosno odbornika izabranih sa posebne manjinske liste.

Ukoliko se ne postigne prethodno usaglašavanje u smislu stavu 1 ovog člana, predlog se povlači sa dnevnog reda. Pretres o predlogu se ne može staviti na dnevni red do isteka roka od tri godine.

Pitanja iz stava 1 ovog člana su:

- pitanja koja se odnose na promjene etničke strukture stanovništva suprotno volji lokalnog stanovništva,

- pitanja koja se odnose na usvajanje nastavnih planova i programa bez saglasnosti Vijeća nacionalni manjina i

- pitanja koja se tiču očuvanje jezičkog i kulturnog identiteta nacionalnih manjina.

Član 35

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo da zasnivaju i održavaju slobodne i miroljubive odnose preko granice sa matičnim državama i sa licima koja zakonito borave u drugim državama, posebno s onim kojima imaju zajednički etnički, kulturni, jezički ili vjerski identitet.

Pravo iz stava 1 ovog člane ne može se ostvariti suprotno interesima Republike.

Član 36

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo na materijalnu i finansijsku pomoć od domaćih i stranih organizacija, fondacija i privatnih lica.

U slučaju finansijske ili druge materijalne pomoći udruženjima, ustanovama, društvima i nevladinim organizacijama, nacionalnih manjina iz inostranstva država može da obezbijedi odgovarajuće poreske i druge olakšice ili oslobađanje od carine, kao i druge podsticajne mjere, u skladu sa zakonom.

Zakonitost korišćenja sredstava iz stava 1 i 2 ovog člana kontroliše se u skladu sa zakonom.

Član 37

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici u cilju unapređenja sloboda i prava nacionalnih manjina, mogu osnovati Vijeće nacionalne manjine (u daljem tekstu: Vijeće).

Nacionalna manjina može izabrati samo jedno vijeće.

Vijeće se bira na period od 4 godine.

Vijeće nacionalne manjine čine: izabrani poslanici odnosno odbornici sa posebne manjinske liste, odbornici i poslanici sa drugih izbornih lista i određen broj predstavnika nevladinih organizacija koje se bave pitanjima zaštite i unapređenja prava nacionalnih manjina, strukovna udruženja nacinalnih manjina, institucija i medija nacionalnih manjina, predstavnika vjerskih organizacija i istaknuti pojedinci dotične manjine.

Način izbora članova vijeća utvrđuje Vijeće.Prve, konstitutivne izbore za vijeće uređuje Republički organ uprave nadležan za poslove prava nacionalnih manjina, u skladu sa ovim zakonom.

Poslanici i 1/3 odbornika čine većinu članova Vijeća, a ostale odruđuju subjekti iz stava 4 ovog člana.

Članovi Vijeća biraju predsjednika i sekretara Vijeća tajnim glasanjem, iz reda svojih članova.

Vijeće donosi Budžet, Statut i Poslovnik o svom radu u skladu sa ovim zakonom.

Sredstva za finansiranje Vijeća obezbjeđuju se u Budžetu Republike.

Član38

Evidenciju Vijeća iz člana 37 ovog zakona vodi republički organ uprave nadležan za poslove zaštite prava pripadnika nacionalnih i etničkih grupa.

Upisom u evidenciju Vijeće stiče svojstvo pravnog lica.

Obrazac i način vođenja evidencije propisuje republički organ uprave nadležan za poslove zaštite pripadnika nacionalnih i etničkih grupa.

Potvrda o upisu Vijeća u evidenciju objavljuje se u Službenom listu Republike.

Član 39

Vijeće:

- predstavlja i zastupa nacionalnu manjinu i njihove pripadnike;

- podnosi predlog državnim organima,organima lokalne uprave i javnim službama za unapređenje i razvoj prava nacionalnih manjina i njihovih pripadnika;

- podnosi predlog zaštitniku ljudskih prava kada su aktom ili radnjom državnog ili drugog organa povrijeđena prava i slobode pripadnika nacionalnih manjina;

- predlaže kandidata za rad u organima državne vlasti i javnim službama,

- daje predloge, mišljenje ili saglasnost o propisima kojima se uređuje način ostvarivanja etničkog, kulturnog, jezičkog i vjerskog identiteta;

- učestvuje u planiranju i osnivanju vaspitno-obrazovnih institucija, kao i pripremi obrazovno-vaspitnih programa;

- pokreće inicijativu za izmjenu propisa i drugih akata kojima se uređuju prava pripadnika nacionalnih manjina;

- i vrši druge poslove u skladu sa ovim zakonom

O pitanjima o kojima raspravljaju organi državne vlasti i javne službe, a tiču se prava manjina i njihovih pripadnika, ostvaruje se potrebna saradnja sa Vijećem, radi izgradnje međusobnog povjerenja.

Državni i drugi organi će u roku od 30 dana od dana pokretanja inicijative ili zahtjeva u smislu stava 1 ovog člana obavijestiti Vijeće o preduzetim mjerama.

Član 40

Članovi Vijeća po pravilu volonterski obavljaju svoje funkcije.

Za svoj rad, članovi Vijeća, mogu primati naknadu za obavljanje poslova i nagradu, u skladu sa poslovnikom o radu.

Član 41

Predsjednik, sekretar i član Vijeća mogu biti razriješeni i prije isteka vremena na koje su izabrani u skladu sa Statutom Vijeća.

Član 42

Skupština Republike, radi podrške aktivnostima značajnim za održavanje nacionalnih odnosno etničkih posebnosti nacionalnih manjina i njihovih pripadnika u oblasti nacionalnog, etničkog, kulturnog, jezičkog i vjerskog identiteta, osniva Fond za nacionalne manjine ( u daljem tekstu: Fond).

Sredstva za rad Fonda obezbeđuju se u Budžetu Republike .

Sredstva iz stava 2 ovog člana raspoređuju se u skladu sa proporcionalnim učešćem nacionalnih manjina i njenih pripadnika u strukturi stanovništva Republike.

O donošenju odluke o rasporedu sredstava iz 3 ovog člana učestvuju i predtavnici nacionalnih manjina u skladu sa odlukom vijeća nacionalnih manjina.

III ZAŠTITA PRAVA

Član 43

Zaštitu prava nacionalnih manjina i njihovih pripadnika obezbjeđuju organi državne odnosno lokalne uprave, zaštitnik ljudskih prava i sloboda, Odbor skupštine za ljudska i manjinska prava i sudovi.

Ništa se u ovom zakonu ne može tumačiti kao da podrazumijeva nečije pravao na preduzimanje djelatnosti ili vršrnjre djela suprotnih osnovnim načelim a međunarodnog prava, a posebno suverenoj jednakosti i teritiorijalnom integritetu republike.

Član 44

Ministarstvo za zaštitu prava pripadnika nacionalnih i etničkih grupa predlaže Vladi Republike politiku razvoja i zaštite prava nacionalnih manjina.

Najmanje jednom godišnje Vlada Republike podnosi Skupštini izvještaj o razvoju i zaštiti prava nacionalnih manjina i o utrošenim sredstvima za te namjene.

Član 45

Nacionalne manjine i njihovi pripadnici imaju pravo na redovnu sudsku zaštitu za povredu prava uređenih ovim i drugim zakonima.

Radi zaštite prava iz stava 1 ovog člana svako može pokrenuti ustavnu žalbu pred Ustavnim sudom RCG, zbog povrede pojedinačnim aktom ili radnjom sloboda i prava čovjeka i građanina utvređenih Ustavom kada nije predviđena druga sudska zaštita .

Član 46

Svako ima pravo da podnese inicijativu pred Ustavnim sudom za pokretanje postupka za ocjenu ustavnosti i zakonitosti akata kojima se narušavaju prava utvrđena ovim zakonom.

Kada se usvojenim zakonom narušavaju prava nacionalnih manjina i njihovih pripadnika, Vijeće može podnijeti inicijativu Predsjedniku Republike da se takav zakon ne proglasi.

Član 47

Odbor Skupštine za ljudska i manjinska prava posebno razmatra pitanja koja su od značaja za nacionalne manjine na predlog Vijeća.

IV PRELAZNE ODREDBE

Član 48

Zakoni i drugi propisi kojima se utvrđuju prava nacionalnih manjina i njihovih pripadnika usaglasiće se sa odredbama ovog zakona u roku od godinu dana od stupanja na snagu ovog zakona.

Statut i drugi opšti akti organa lokalne samouprave usaglasiće se sa odredbama ovog zakona u roku od šest mjeseci od dana stupanja na snagu ovog zakona.

Član 49

Akta za sprovođenje ovog zakona donijeće se u roku od šest mjeseci od dana stupanja na snagu ovog zakona.

Član 50

Propise za izvršavanje ovog zakona, republički organ državne uprave nadležan za poslove zaštite prava pripadnika nacionalnih i etničkih grupa donijeće u roku od šest mjeseci od dana stupanja na snagu ovog zakona.

Član 51

U roku od godinu dana od dana stupanja na snagu ovog zakona Vlada će donijeti Strategiju manjinske politike.

Član 52

Fond za nacionalne manjine osnovaće se u roku od šest mjeseci od dana stupanja na snagu ovog zakona.

Član 53

Republički organ uprave nadležno za poslove zaštite prava pripadnika nacionalnih i etničkih grupa u roku od 30 dana od dana stupanja na snagu ovog zakona obezbijediće da zakon bude u autentičnom prevodu na jeziku nacionalne manjine.

Član 54

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u «Službenom listu RCG.»